آیا در آداب ومعاشرت مشکل دارید؟ شاید فکر می کنید که از آنها کم ارزش تر هستید. شاید هم به این نتیجه رسیده باشید که سایرین با شما خصومتی دارند و رفتارشان دوستانه نیست. آیا در مواقع عادی که اتفاق غیر منتظره ای هم نیفتاده بدون علت نگران می شوید و هول می کنید؟ شاید تصور می کنید دنیایی که در آن زندگی می کنید پر از خصومت و خطر است. شاید هم احساس بکنید که مستحق تنبیه هستید. روانشناسان معتقدند که اغلب ما خود را از آنچه هستیم کمتر می پنداریم و خود را زود و ارزان می فروشیم. فراموش نکنید که رفتار و احساس، هر دو ناشی از باور هستند. برای ریشه کن کردن باوری که مسبب احساس و رفتار شماست از خود بپرسید. چرا می خواهم این کار را انجام دهم و انجام این کار چه فایده ای دارد؟ .
بنابراین برای ایجاد عادات مطلوب و از بین بردن عادات نامطلوب، باید با اندیشه و عادات منفی برخورد کنیم. پیش خود فکر کنید که می خواهید به کجا برسید و دنبال چه هستید؟ و بعد لحظه ای فکر کنید که خواسته شما عملی شده و به آنچه که می خواهید دست یافته اید و به همین ترتیب می توانید به آسانی هیجانات مطلوب را در خود ایجاد کرده به طور دائم هدف مطلوب را در ذهن خود تصور و با آن زندگی کنید. همین عاملی برای دستیابی به هدف می شود و بار دیگر شادابی و دلگرمی و خوشبختی، خود به خود ایجاد خواهد شد.
توجه داشته باشید مکانیزم شما همه اش بستگی به این دارد که چه اطلاعاتی در اختیار آن می گذارید و چه هدفی برایش تعیین می کنید. بسیاری از ما ناخواسته و بی آنکه منظوری داشته باشیم با توسل به طرز تلقی منفی، شکست را در تصویر ذهنی خویش تصویر می کنیم و در نتیجه هدف های ناکامی را در وجود خود می کاریم. فراموش نکنید که مکانیزم خودکار اطلاعات دریافتی را مورد سوال قرار نمی دهد و کاری به صحت و سقم آن ندارد. صرفاً اطلاعات را استخراج کرده نسبت به آن واکنش های مناسب نشان می دهد. اگر کاری را آسان گرفتید، آسان هم می شود. علت انجماد شما در کارهایتان و شکست شما این است که کارها را بیش از اندازه بزرگ می کنید، بیش از اندازه جدی می گیرید و می ترسید که توان آن را نداشته باشید. خیلی ها که در جلسات غیر رسمی سخنران های خوبی هستند، به محض رفتن پشت تریبون زبانشان بند می آید. خیلی ساده است، چرا که مقهور اندازه های بزرگ شده اند. از طرفی نباید هر اظهار نظری را قبول کنیم. مثلاً دوستی را ملاقات می کنید که می گوید مثل این که امروز حالت خوب نیست. همین خاطر نشان باعث می شود که تأثیر بدی بگذارد و با خود فکر کنیم که حتماً حالم خوب نیست. اغلب ما همه روزه در معرض این طرز تلقیهای منفی قرار می گیریم. اگر ذهن ما آگاهانه کار کند اینگونه اظهارنظر را قبول نمی کنیم و در جواب می گوییم که نه اتفاقاً خیلی هم حالم خوب است.
